ما بین نماز مغرب و عشاء و آن دو رکعت است در رکعت اوّل بعد از حمد مى خوانى :
وَ ذَا النُّونِ اِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً فَظَنَّ اَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ فَنادى فِى الظُّلُماتِ اَنْ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَکَ اِنّى کُنْتُ مِنَ الظّالِمینَ فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّیْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ کَذلِکَ نُنْجِى الْمُؤْمِنینَ
و ذا النون (یونس ) را یاد کن آن دم که خشمناک برفت و گمان داشت بر او سخت نگیریم پس از ظلمات ندا داد که معبودى جز تو نیست منزهى تو که همانا من از ستمکاران بوده ام پس دعایش مستجاب کردیم و از تنگناى غم نجاتش دادیم و این چنین مؤمنین را نجات دهیم
و در رکعت دوّم بعد از حمد مى خوانى :
وَ عِنْدَهُ مَفاتِحُ الْغَیْبِ لا یَعْلَمُها اِلاّ هُوَ وَ یَعْلَمُ ما فِى الْبَّرِ وَ الْبَحْرِ وَ ما تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَهٍ اِلاّ یَعْلَمُها وَ لا حَبَّهٍ فى ظُلُماتِ الاَرْضِ وَ لا رَطْبٍ وَ لا یابِسٍ اِلاّ فِى کِتابٍ مُبینٍ
کلیدهاى (گنجینه هاى ) غیب نزد او است و جز او (کسى ) غیب نداند و هر چه در خشکى و دریاست مى داند هیچ برگى نیفتد جز آنکه آن را بداند و نه دانه اى در ظلمات زمین و نه تر و نه خشکى مگر آنکه در نامه روشن ثبت است
پس دستها را به قنوت برمى دارى و مى گوئى :
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِمَفاتِحِ الْغَیْبِ الَّتى لا یَعْلَمُها اِلاّ اَنْتَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اَنْ تَفْعَلَ بى کَذا وَ کَذا
خدایا از تو مى خواهم به حق کلیدهاى (گنجینه هاى ) غیبى که جز تو کسى نداند درود فرستى برمحمد و آلش و نسبت به من چنین و چنان کنى بجاى این کلمه حاجت ذکر مى کنى
پس مى گوئى:
اَللّهُمَّ اَنْتَ وَلِىُّ نِعْمَتى وَ الْقادِرُ عَلى طَلِبَتى تَعْلَمُ حاجَتى فَاَسْئَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمُ السَّلامُ لَمّا قَضَیْتَها لى
خدایا تویى ولى نعمت من و تواناى بر (انجام ) خواسته من ، خواسته ام می دانى از تو مى خواهم به حق محمد و آلش درود بر او و آنها باد که حاجتم برآورى
و حاجت خود را مى طلبى که روایت شده که هر که این نماز را بجا آورد و حاجت خود را بخواهد حق تعالى به او عطا فرماید آنچه را که خواهد.
